بررسی ارزش تشخیصی اولتراسونوگرافی با استفاده از دو شاخص سطح مقطع عصب مدین و شاخص عصب/تونل در بیماران مبتلا به سندرم کانال کارپ

  سابقه و هدف: این مطالعه به منظور ارزیابی ارزش تشخیصی اولتراسونوگرافی عصب مدین با استفاده از شاخص‌های عصب/تونل و سطح مقطع عصب مدین و مقایسه آن با تست هدایت عصب عضله (Nerve conduction study, NCS) در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ (Carpal tunnel syndrome, CTS) طراحی گردید. مواد و روش‌ها: هفتاد و یک مچ دارای علائم کلینیکیCTS و پنجاه و پنج مچ سالم به عنوان گروه کنترل در مطالعه شرکت کردند. سطح مقطع عرضی (Cross sectional area, CSA) عصب مدین و کانال مچ در ابتدا و انتهای کانال مچ دست با استفاده از اولتراسونوگرافی اندازه‌گیری شد. شاخص عصب/تونل در ابتدا و انتهای مچ دست با محاسبه نسبت CSA عصب مدین به CSA کانال مچ محاسبه شد. یافته‌ها:میانگین شاخص عصب/تونل ابتدا و انتهای کانال مچ به میزان معنی‌داری در بین افراد مبتلا به CTS و سالم تفاوت داشت (001/0>p). مطالعه نشان داد که بین دو شاخص عصب/تونل ابتدایی و انتهای کانال مچ و هم‌چنین بین دو شاخص سطح مقطع عصب مدیان و شاخص عصب/تونل در تشخیصCTS تفاوت معنی‌داری وجود ندارد. نقاط برش تعیین شده شاخص عصب/تونل ابتدای کانال برای موارد خفیف، متوسط و شدیدCTS به ترتیب34/6، 36/6 و 76/6 با حساسیت تشخیصی 4/47، 7/75 و 7/85% و برای شاخص عصب/تونل انتهای کانال به ترتیب 58/6، 58/6 و 61/7 با حساسیت تشخیصی 4/47، 6/67 و 6/78% به دست آمد.  نتیجه‌گیری:نتایجنشان داد که تکنیک شاخص عصب/تونل با استفاده از اولتراسونوگرافی به‌دلیل حساسیت و ویژگی پایینی در تشخیص موارد خفیفCTS جای‌گزین خوبی برای روش الکترودیاگنوستیک نمی‌باشد. هم‌چنین مطالعه ما نشان داد که هیچ تفاوت معنی‌داری بین دو شاخص اولتراسونوگرافی عصب/تونل و سطح مقطع عصب مدین در تشخیصCTS وجود ندارد